Hayat, peşinden koştuğumuz büyük mutluluklardan çok, aslında günlük yaşantımızın içinde saklı olan küçük, fark edilemeyen anlarda gizlidir. Etrafımıza baktığımızda, sürekli bir mutluluk arayışı içinde olduğumuzu fark ederiz. İnsanlar daha fazla neşeyi, huzuru, tatmini bulma arzusuyla sürekli bir çaba içindeler. Ama acaba bu arayış, gözümüzün önündeki güzellikleri kaçırmamıza sebep oluyor mu? Mutluluk arayışında kendimizi kaybediyor olabilir miyiz?
Hayat, peşinden koştuğumuz büyük mutluluklardan çok, aslında günlük yaşantımızın içinde saklı olan küçük, fark edilemeyen anlarda gizlidir. Etrafımıza baktığımızda, sürekli bir mutluluk arayışı içinde olduğumuzu fark ederiz. İnsanlar daha fazla neşeyi, huzuru, tatmini bulma arzusuyla sürekli bir çaba içindeler. Ama acaba bu arayış, gözümüzün önündeki güzellikleri kaçırmamıza sebep oluyor mu? Mutluluk arayışında kendimizi kaybediyor olabilir miyiz?
Oturmak, mesela. İnsanın en temel eylemlerinden biri. Her gün defalarca yaptığımız, düşünmeden gerçekleştirdiğimiz bir hareket. Ancak her oturuş bir değildir. Bir masa etrafında, serin bir akşamda, dostlarla yapılan bir sohbetin huzuru ile bir hastane bekleme salonunda, sevdiklerimizi yoğun bakımda beklerken geçirdiğimiz o ağır dakikalar arasında dağlar kadar fark vardır. Biri içimizi ısıtırken, diğeri çaresizliğin soğukluğunu hissettirir.
Yürümek, çoğu zaman sıradan bir eylem gibi görünür. Ancak her yürüyüş farklı bir anlam taşır. İşten çıkıp evine yürüyen bir insanın adımları, sevdiklerine kavuşmanın heyecanını taşır. Bir cenazeye giderken atılan adımlar ise kaybın ağırlığını. Yürüdüğümüz yollar kadar, yürüyüşümüzün sebebi de ruh halimizi şekillendirir. Yürüyüş, o basit eylem bile ne kadar farklı…
Hatta su içmek bile basit bir eylem olmanın ötesinde, bir farkındalık anı olabilir. Soğuk bir bardak suyu içip ferahladığınızda, bu eylemi yapabilmenin ne kadar büyük bir lütuf olduğunu düşünür müsünüz? O an aklımıza gelmeyen, suyun bulunmadığı yerlerdeki insanlar belki de bu küçük eylemin özlemini çekiyordur!
Hayatta her şeyin, her anın bir biçimi, bir hali var. Sevdiğimiz birinin yanındaki keyifli bir sohbetin güzelliği veya acının, beklemenin, özlemenin ağırlığı. Belki de mutluluğu, huzuru ararken gözümüzün önündeki bu sıradan anların kıymetini bilmeliyiz. Her anı, her biçimiyle yaşamın kendisinin bir parçası olarak kabul etmek, hayatı daha derinlemesine yaşamak demektir.
İnançlı olup olmamanızın önemi yok; önemli olan bu anların farkına varabilmek ve onlara şükredebilmek. Çünkü en basit eylemlerde bile saklı bir güzellik var. Önemli olan onu görebilmek ve yaşayabilmek.
Yorum Yazın